مونت گومری؛ دژی که آمریکا به اشتباه در کانادا ساخت

در قرن نوزدهم در جنگ‌های میان ایالات متحده آمریکا و بریتانیای کبیر، دولت آمریکا اشتباها یک دژ به نام بلاندر (Fort Blunder) را در دریاچه چمپلین (Lake Champlain) در کانادا، ساخت.

در طول جنگ‌های انقلابی آمریکا و جنگ سال ۱۸۱۲، بین بریتانیای کبیر و ایالات متحده آمریکا، مرز میان کانادای تحت حاکمیت بریتانیا و شمال ایالت نیویورک، شاهد نبردهایی خونین بود که بیشتر آن‌ها در اطراف دریاچه چمپلین (Lake Champlain)، رخ داد.

این دریاچه آب شیرین، که در مرز کانادا و آمریکا واقع شده است، به بریتانیایی‌ها، مسیری مستقیم برای هجوم به قلب آمریکا را مهیا می‌کرد. اگر این مسیر مهم تردد از سنت لورنس (Saint Lawrence) به هادسون (Hudson) به دست نیروهای ارتش بریتانیا می‌افتاد، ممکن بود نتایج جنگ انقلابی آمریکا، بسیار متفاوت رقم بخورد.

بلافاصله پس از جنگ سال ۱۸۱۲، آمریکا که بسیار مصر بود از یک تلاش دیگر برای هجوم به خاکش جلوگیری کند، تصمیم گرفت در کرانه‌های دریاچه چمپلین، استحکاماتی قوی بسازد. یک بخش ماسه‌ای کوچک در دریاچه به نام جزیره پوینت، برای ساختن دژ هشت ضلعی انتخاب شد.

قرار بود زمانی که دژ به پایان رسید، دیوارهایی با ارتفاع ۹ متر (۳۰ فوت) و همچنین ۱۲۵ توپ داشته باشد که هر کشتی انگلیسی که قصد عبور از آن منطقه را داشته باشد، منفجر کند.

ساخت و ساز این دژ در سال ۱۸۱۶ آغاز شد و برای دو سال ادامه پیدا کرد تا زمانی که بررسی و نقشه برداری مشترک ایالات متحده آمریکا و بریتانیای کبیر، یک مشکل را کشف کرد؛ دژ در طرف اشتباه مرز ساخته شده بود، در حقیقت مرز واقعی تقریبا در ۱٫۶ کیلومتری (یک مایلی) جنوب دژ بود.

زمانی که این اشتباه شرم آور کشف شد، ساخت و ساز دژ به سرعت، متوقف گردید و این سنگر بینام، به نام مستعار «دژ بلاندر»، خوانده شد. در ۲۰ سال بعد، دژ رها شده، توسط ساکنین بومی که سنگ‌ها را از آن جدا و از آن‌ها، برای ساخت و ساز خانه‌هایشان و ساختمان‌های عمومی، استفاده کردند، رو به نابودی رفت.

در سال ۱۸۴۲، دیپلمات‌های کانادایی و آمریکایی، در مورد این موضوع و دیگر مشکلات مرزی به مذاکره پرداختند. مرز اصلی بین نیویورک وکبک، همانطور که توسط پیمان ۱۷۸۳ پاریس، تصویب شده بود؛ نشان می‌داد که دژ بلاندر در خاک کانادایی قرار دارد. اما آمریکا اصرار داشت که مرز جدید تنها کمی جلوتر برود تا این دژ نیمه کاره به خاک آمریکا برگردد. این توافق انجام و تبدیل به یکی از مبادلات انجام شده در مذاکرات در حین امضای پیمان وبستر آشبورتن ۱۸۴۲ (Webster-Ashburton Treaty) شد.

در نهایت، دژ بلاندر متعلق به ایالات متحده آمریکا شد. بدون هیچ وقفه‌ای، آمریکا شروع به ساخت دوباره یک دژ جدید کرد و نام آن را به احترام قهرمان جنگ انقلابی، ریچارد مونت گومری که در سال ۱۷۷۵ در حین حمله کانادا، درگذشت، دژ مونت گومری، گذاشت.

این دژ، زمانی که جنگ داخلی آمریکا در دهه ۱۸۶۰ آغاز شد، هنوز در حال ساختن بود. در میان شایعات مبنی بر دخالت بریتانیا بر علیه اتحادیه از کانادا، تلاشی بی‌نظیر برای تکمیل دژ و مستقر شدن در آن، انجام گرفت.

زمانی که ساختار اولیه در نهایت تکمیل شد، دژ مونت گومری، بلندتر از دژ قبلی، دیوارهایی با ارتفاع ۱۴٫۶ متر (۴۸ فوت) داشت. در سال ۱۸۸۶، دژ با ۷۴ اسلحه، که تمام لوله‌های آن به سمت شمال در مقابل کانادا قرار داشت، مسلح شد.

اگرچه، تا آن زمان، احتمال حمله از سمت کانادا آنقدر دور شده بود که ایده ساخت استحکامات در مرز کانادا و آمریکا، بی‌معنی و نامعقول جلوه می‌کرد.

آهسته، در طول ۵۰ سال بعد، اسلحه‌های قدیمی دژ، که با ورود توپخانه‌های مدرن، منسوخ شده بودند، برداشته شدند. یک بار دیگر، بومیان منطقه، دژ را تکه تکه کردند و مقادیر بی‌شماری از آجرها، پنجره‌ها، درها و الوار آن را برای مصارف شخصی به یغما بردند.

در نهایت، بخش بزرگی از دژ تخریب و از سنگ‌های آن در ساخت بنیاد یک پل جدید در دریاچه چمپلین، استفاده شد. بخش کوچکی از دژ مونت گومری که باقی ماند، هم‌اکنون در دست بخش خصوصی است.