در حالی که دولت آقای داگ فورد به موعد تصویب اولین بودجه کامل (Full Budget) خود نزدیک می‌شود، بایستی برای مقابله با ۱۳.۶ میلیارد دلار کسری بودجه، و نیز بدهی عمومی انباشته که طبق پیش‌بینی‌ها به ۳۴۶ میلیارد دلار خواهد رسید، چاره ای بیندیشد.
هیچ چیز جدیدی در مورد مشکلات اونتاریو وجود ندارد. این استان بیش از یک دهه است که با کسری بودجه روبرو ست. سوالی که امسال باید جواب داده شود این است که آیا دولت فورد می‌خواهد مثل دولت‌های سابق ادامه دهد، یا اینکه مسیری جدید ترسیم کند که بودجه سالانه را به تعادل برساند و موفقیت را به اونتاریو برگرداند.
چرا تلاش‌های اخیر برای کاهش کسری بودجه ناموفق بوده اند؟
در سال‌های اخیر دولت استانی رویکردی کُند و انفعالی نسبت به کاهش کسری داشته است. استراتژی اصلی این بوده که رشدِ کسری بودجه را اندکی کاهش دهند و همزمان امید داشته باشند که (بیشتر از محل مالیات ها) درآمدها افزایش خواهد یافت تا به این ترتیب به مرور کسری بودجه از بین برود.
این رویکرد موفق نبوده است. اونتاریو همچنان در طول یک دههٔ اخیر زیر بار کسری بودجه بوده است. بدهی عمومی سریع رشد کرده و اقتصاد استانی به خاطر نرخ مالیات صعودی، تحت فشار قرار گرفته است.
حالا که بودجه ۲۰۱۹/۲۰ نزدیک می‌شود، دولت جدید بایستی تصمیم بگیرد که آیا راه دولت‌های قبلی را ادامه دهد یا تغییرات اساسی در آن به وجود آورد تا با کاهش کسری بودجه و کاهش مالیات، همانطور که با موفقیت در سایر استان‌ها انجام شده است، به اقتصاد اونتاریو رونق ببخشد.
در دهه ۱۹۹۰، دولت‌های مختلف از طیف های سیاسی مختلف در سرتاسر کشور توانستند کسری بودجه‌های بزرگ را کاهش دهند و راه حل آنها، کاهش قاطعانه هزینه‌ها بود —یعنی بهبود هزینه ها و کاهش مخارج به روشی که طی ۲ تا ۳ سال کسری بودجه کم شود، و همزمان فرصت کاهش مالیاتی هم ایجاد شود.
رسیدن به یک بودجه متوازن در طی ۲ سال بدون کاهش مالیات‌ها یک هدف دست یافتنی ست. در حقیقت، می‌توان با ثابت نگه داشتنِ اسمیِ هزینه‌ها در ۲ سال آینده، به این هدف رسید.
اما رسیدن به بودجهٔ متوازن در همین مدت همراه با کاهش مالیات‌ها (و رونق بخشیدن به اقتصاد) نیازمند آن است که همزمان کاهش هزینه‌ها نیز جدی تر دنبال شود.
بیایید دو سناریو رو بررسی کنیم:
- برای رسیدن به بودجه ای متوازن همزمان با انتخاب یک نرخ واحد برای مالیات بر درآمد شخصی و شرکتی معادل ۱۰ درصد (که از نیمه دهه ۱۹۹۰ تا سال ۲۰۱۵ آلبرتا با آن اداره می‌شد)، اونتاریو بایستی مخارج اسمی را در دو سال آینده ۷.۸ درصد کاهش دهد.
- و برای داشتن یکی از رشدآورترین سیستم های مالیاتی در امریکای شمالی بایستی نرخ مالیات بر درآمد شخصی و شرکتی روی ۸ درصد قرار بگیرد و با برنامه ای یکپارچه طی دو سال مخارج ۹.۸ درصد کاهش یابند.
در مقایسه با رویکرد کُند فعلی که نسبت به کاهش کسری بودجه در پیش گرفته شده است، هر دوی این رویکردها مساوی اند با بدهی کمتر برای مالیات دهنده های اونتاریو.
در واقع، انتخاب رویکرد جاه طلبانه تر برای کاهش کسری بودجه باعث می‌شود که ۱۴.۸ میلیارد دلار از بدهی عملیاتی اهالی اونتاریو در فقط دو سال آینده کاهش یابد، و البته بار مالیاتی از دوش مردم و کسب و کارها برداشته شود.
در صورتی که دولت فورد به سمت درمان سریع تر مشکل کسری بودجه متمایل شود، نه فقط اهالی امروزی بلکه نسل های آینده اونتاریو هم بدهی کمتری به دوش می‌کشند و هم نرخ بهره کمتری بابت آن تحمل می‌کنند.
منبع: Fraser Institute
