شهر کلگری در حال برداشتن قدمی بزرگ به منظور ایجاد یک برنامه جامع و اساسی برای اتصال فرودگاه بین‌المللی شهر (YYC) با خطوط قطار شهری است.
مسئولان شهری مسیرها و تکنولوژی‌های پیشنهادی خود برای اجرای این طرح که تبدیل به خطی مستقل بین ایستگاه 96 Avenue NE Station (بخش در حال توسعه خط سبز) و ایستگاه 88 Avenue NE Station (بخش در حال توسعه خط آبی) خواهد شد.
در طول این مسیر 10 کیلومتری امکان احداث شش ایستگاه وجود دارد که ایستگاه پایانه و ایستگاه ترمینال فرودگاه جزو آن‌ها هستند.
الگوبرداری از SkyTrain ونکوور
سه تکنولوژی برای اجرا در این خط مورد بررسی قرار گرفته‌اند: اتوبوس‌های تندرو (BRT)، حمل‌ونقل اتوماتیک و بدون راننده، حمل‌ونقل ریلی سبک (LRT).
مسئولان شهرداری کلگری حمل‌ونقل بدون راننده و تندرو بر روی مسیرهای ریلی روی زمینی به مانند سیستم SkyTrain شهر ونکوور، که فرودگاه بین‌المللی ونکوور را به شهر متصل می‌کنند را انتخاب مناسب‌تری می‌دانند.
الکس سابا که مهندس ارشد حمل‌ونقل شهرداری کلگری است در گفت‌وگو با دیلی‌هایو گفت: ما از بین این سه گزینه حمل‌ونقل بدون راننده را پیشنهاد میکنیم. این انتخاب بر اساس چارچوب زمانی متوسط و بلندمدت و نیز نوع کاربری پیشبینی شده، انجام شده است. زمان هر سفر به فرودگاه با این سیستم سریع‌تر است و همین موضوع اجازه خواهد داد تا سرویس‌های بیشتری در طول روز انجام شود. همین‌طور چیزی حدود 25 درصد در زمان سفر و انتظار به نسبت حمل‌ونقل دارای راننده صرفه‌جویی خواهد شد. بعلاوه تجربه مسافران از سفر با این نوع حمل‌ونقل خوشایندتر بوده است. ما هیچ نوع آلایندگی مستقیم در طول سفرها نخواهیم داشت و تاثیرات زیست‌محیطی آن کاملا مثبت است.
هزینه احداث یک سیستم بدون راننده مشابه سیستم LRT است. هزینه اتوماتیک شدن این نوع حمل‌ونقل با کاهش اندازه ایستگاه‌ها جبران می‌شود. بعلاوه با افزایش تعداد سفرها توسط این سیستم، کوچک شدن تعداد واگن‌ها به نسبت واگن‌های طویل در سیستم دارای راننده شاهد به صرفه‌تر بودن این نوع حمل‌ونقل هستیم. در صورتی که خط فرودگاه از سیستم LRT استفاده کند ما به سکوهای بزرگتری برای ایستگاه‌ها احتیاج داریم تا بتوانند قطارهای دارای چهار واگن را در خودشان جای دهند.
علاوه بر این‌ها هزینه عملیاتی سیستم‌های بدون راننده از LRT و BRT کمتر است.
مسئولان شهرداری گفته‌اند که عوامل دیگری مانند سرعت، زمان‌های سریع‌تر سفر به مرکز شهر، تعداد سفرها، ظرفیت، قابلیت اطمینان و تاریخچه استفاده هرکدام از تکنولوژی‌ها نیز در تصمیم‌گیری انجام شده نقش داشته‌اند.
مسیر تعیین‌شده
مسئولان شهرداری یک ورودی زیرزمینی را برای انتهای غربی خط و پیش از ورود به فرودگاه در نظر گرفته‌اند. این ورودی دارای یک ایستگاه زیرزمینی نیز هست که مستقیما به ایستگاه در حال احداث خط سبز واقع در 96 Avenue NE متصل می‌شود.
اما در ادامه این مسیر به سمت شرق شاهد انحراف آن از مسیر فرودگاه و امتداد آن به سمت جنوب‌شرق و اتصال با ایستگاه‌های زیرزمینی در حال احداثی که در محدوده Aurora Business Park پیشبینی شده‌اند، هستیم.
این خط پیش از رسیدن به تونل و اتصال با سایر مسیرها، بر روی زمین با مسیر Deerfoot مشترک خواهد شد.
این خط در آخرین بخش مسیر قبل از رسیدن به ترمینال فرودگاه بر روی مسیری روگذر از پارکینگ فرودگاه عبور خواهد کرد. یک ایستگاه نیز در این محل برای مسافرین تعیین شده است.
در شرق فرودگاه و برای ایجاد فضای مناسب جهت توسعه خط آبی، این خط از زیر باند فرودگاه عبور کرده و مجددا به سطح زمین باز می‌گردد. سپس با ارتفاع گرفتن از سطح زمین، مسیر به سمت ایستگاه در حال احداث 88 Avenue NE به پیش رفته و به آن متصل می‌شود. تاسیسات عملیاتی و محوطه نگهداری قطارهای این خط در نیمه شرقی مسیر و در محلی نزدیک مسیر Metis احداث خواهند شد.
از آن‌جایی که هنوز هیچ بودجه‌ای برای این پروژه در نظر گرفته نشده هیچ بازه زمانی نیز برای اجرای آن اعلام نشده است. با اینحال مسئولان شهرداری گفته‌اند که پروژه مذکور می‌تواند در دو مرحله به اتمام برسد. مرحله اول نیمه شرقی مسیر در محدود خط آبی و ایستگاه 88 Avenue NE و مرحله دوم نیز نیمه غربی در خط سبز و ایستگاه 96 Avenue NE است. هزینه توسعه این خطوط کمتر از هزینه احداث مسیر است و قطارهای آن‌ها نیز دارای راننده خواهند بود.
هزینه احداث فاز اول پروژه یا نیمه شرقی که خط آبی تا YYC را شامل می‌شود چیزی بین 400 تا 800 میلیون دلار خواهد بود. هزینه عملیاتی این خط در سال حدود 14.5 میلیون دلار برآورد می‌شود. پیشبینی شده که در شلوغ‌ترین ساعات سرویس‌های این خط هر چهار دقیقه حرکت کنند.
هزینه فاز دوم یا نیمه غربی پروژه نیز که از خط سبز تا YYC است بین 500 میلیون تا 1 میلیارد دلار برآورد می‌شود. هزینه عملیاتی این بخش سالانه حدود 20.5 میلیون دلار خواهد شد و در شلوغ‌ترین ساعات قطارها با فاصله زمانی 4.5 دقیقه حرکت خواهند کرد.
در حال حاضر مسیر شماره 300 اتوبوس‌های ویژه بین ترمینال فرودگاه و مرکز شهر کلگری در حال فعالیت هستند. هم‌اکنون روزانه 900 سفر در این خطوط انجام می‌شود. زمان سفر از مبدا تا مقصد این مسیر حدودا 45 دقیقه است و این زمان تا حد زیادی تحت تاثیر ترافیک مسیر قرار دارد.
خط قطارهای سریع‌السیر ونکوور در سال 2009 و درست پیش از برگزاری المپیک زمستانی 2010 در این شهر افتتاح شد. روزانه حدود 150،000 سفر از طریق این خطوط به فرودگاه ونکوور انجام می‌شود. همچنین مسافرین برای رسیدن به مرکز شهر نیازی به تغییر مسیر نخواهند داشت. زمان سفر این قطارها از YVR به مرکز شهر ونکوور 25 دقیقه است.
خطوط حمل‌ونقل سریع تورنتو نیز در سال 2015 و همزمان با برگزاری بازی‌های Pan American راه‌اندازی شد. این مسیر برخلاف قطارهای ونکوور که همانند خطوط مترو فعالیت می‌کنند یک سرویس ریلی بین‌شهری محسوب می‌شود. در طول مسیر 24 کیومتری این قطار تنها چهار ایستگاه تعبیه شده است. زمان سفر بین مرکز شهر تورنتو و فرودگاه بین‌المللی پیرسون (YYZ) تنها 25 دقیقه است.
هرچند YYZ دارای مسافرین و کارمندان بیشتری به نسبت YVR است، اما تعداد مسافرین به نسبت کمتری را حمل می‌کند. ظرفیت کل مسیر این خط ریلی تا مرکز شهر تونتو دارای همان مقدار ظرفیتی است که بین فرودگاه و مرکز شهر ونکوور جابجا می‌شوند.
قرار است مسئولان شهرداری کلگری دور جدید مباحث و مشورت عمومی حول این پروژه را تا تاریخ 9 جولای با اعضای خود داشته باشند. برنامه نهایی اجرای این پروژه تا تابستان و زمستان 2019 در اختیار اعضای شورای شهر و شهروندان قرار خواهد گرفت.
منبع: dailyhive
