بر اساس نتایج آخرین بررسی‌ها و آنالیزهای دقیقی که درباره احداث خط قطار فوق سریع بین ونکوور، سیاتل و پورتلند انجام شده، مشخص گردیده که ساخت این شبکه حمل‌ونقل پیشرفته نیاز به پشتوانه عظیم مالی از طرف اعضای منطقه Cascadia دارد.
دولت استانی و هر دو دولت ایالتی با همکاری مایکروسافت یک بررسی تجاری 400 صفحه‌ای را درباره این پروژه انجام داده‌اند.
با استفاده از تکنولوژی معمول خطوط ریلی سریع‌السیر که امکان دستیابی به سرعت 350 کیلومتر در ساعت را ممکن می‌کند، زمان سفر بین هر شهر (ونکوور به سیاتل و سیاتل به پورتلند) به کمتر از یک ساعت خواهد رسید. هرچند در مطالعات پیشین به امکان استفاده از تکنولوژی maglev نیز اشاره شده بود، اما در مطالعه اخیر به طور جدی مورد بررسی قرار نگرفته است. دلیل این امر نیز آن است که تکنولوژی مربوطه هنوز در مرحله آزمایشی قرار دارد و تنها در موارد انگشت‌شماری در سراسر دنیا مورد بهره‌برداری قرار گرفته است.
با در نظر گرفتن سناریوهای گوناگون برای مسیر و نحوه ارائه خدمات، تا سال 2040 بین 1.7 تا 3 میلیون سفر سالانه از طریق این شبکه ریلی انجام خواهد گرفت. این خط ریلی پیشرفته کل بازار حمل‌ونقل هوایی بین این سه شهر را تحت تاثیر قرار خواهد داد و پیشبینی می‌شود بین 12 تا 20 درصد از کل سفرهای بین این سه شهر از طریق راه‌آهن سریع‌السیر انجام شود.
برآورد می‌شود که پس از احداث چنین شبکه ریلی تا سال 2040 سالانه بین 156 تا 250 میلیون دلار درآمد حاصل از کرایه بدست آید. با این میزان از درآمد سیستم شاهراه ریلی سریع‌السیر ناحیه Cascadia به یکی از بهترین سرویس‌های ریلی در حال فعالیت در قاره تبدیل خواهد شد.
تا سال 2055 درآمد سالانه حاصل از کرایه در این خط ریلی می‌تواند به 300 میلیون دلار برسد و به این ترتیب به راحتی هزینه‌های عملیاتی سالانه خود را تامین کند.
هزینه اقتصادی ساخت این خط راه‌آهن بین 24 تا 42 میلیارد دلار برآورد می‌شود. برای مقایسه بهتر باید این به این نکته اشاره کرد که اضافه کردن یک خط آزادراه در ایالت واشنگتن به مقصد 5 ایالت داخلی ایالات‌متحده حدود 108 میلیارد دلار در سال 2018 برآورد شده است.
جی اینزلی که فرماندار ایالت واشنگتن است در مقدمه گزارش منتشر شده می‌گوید: نتایج بدست آمده کاملا اثبات می‌کنند که ساخت یک سیستم حمل‌ونقل فوق سریع زمینی در ناحیه Pacific Northwest ارزش سرمایه‌گذاری بالا را دارد. به نظر من در این منطقه وسیع که از واشنگتن تا بریتیش‌کلمبیا و اوریگان امتداد دارد باید یک سیستم حمل‌ونقل سریع، منظم، قابل اعتماد و دوستدار محیط‌زیست احداث شود. چنین سیستمی ما را برای دستیابی به اهداف مشترک در زمینه توسعه اقتصادی، اشتراک منابع، مسکن ارزان، مشاغل جدید، گردشگری، ارتباطات چندمدلی و رشد همکاری بیش از پیش متحد خواهد کرد.
بعلاوه بر اساس این گزارش عملکرد خط ریلی پرسرعت می‌تواند از میزان تعیین شده در مطالعات قبلی نیز فراتر رود. به نظر کارشناسان مطالعه اخیر بررسی‌های پیشین بسیار محافظه‌کارانه بوده‌اند.
سناریوهای مختلف مسیر
در مجموع نه مسیر مختلف و سناریوی گوناگون برای این سیستم در مطالعه تجاری اخیر پیشبینی شده است. شش عدد از این سناریوها ایستگاه‌هایی را در مرکز شهر ونکوور و ساری پیشبینی‌کرده‌اند، در یک سناریو تنها یک ایستگاه در مرکز شهر ونکوور برای ناحیه مترو ونکوور در نظر گرفته شده و دو سناریوی دیگر تنها دارای یک ایستگاه در مرکز شهر ساری هستند.
برای مثال در یک سناریو خط قطار از میان هر سه شهر بزرگ ونکوور، سیاتل و پورتلند با یک خط منفرد عبور می‌کند و برای آن ایستگاه‌هایی در ساری، Bellingham، Olympia-Yelm و Longview نیز پیشبینی شده است. در این سناریو امکان استفاده از 9 قطار سریع‌السیر که بین ساعت 6 صبح تا 8 شب بین این سه شهر در حال تردد هستند وجود دارد. همچنین 12 قطار نیز بین ساعت 5 صبح تا 11 شب فعالیت خواهند داشت که در تمام ایستگاه‌ها توقف خواهند داشت.
برآورد می‌شود که زمان سفر از مرکز شهر ونکوور به مرکز شهر سیاتل 47 دقیقه و از مرکز شهر ساری تا مرکز شهر سیاتل 39 دقیقه طول بکشد.
در سناریویی که ساخت ایستگاه پایانی در مرکز شهر ونکوور و نیز استگاهی در مرکز شهر ساری در نظر گرفته شده زمان سفر بین این دو شهر تنها 9 دقیقه خواهد بود.
در یک سناریوی دیگر احداث ایستگاه در مرکز شهر ونکوور و همچنین فرودگاه بین‌المللی ونکوور را پیشبینی شده است.
در ایالت‌های آمریکا نیز سناریوهای مختلفی مثل احداث یک ایستگاه محلی برای سیاتل در Bellevue/Redmond به جای مرکز شهر سیاتل، سرویس‌های شاخه‌ای از Olympia به Bellingham و یک خط اضافی برای فرودگاه بین‌المللی پورتلند و ساخت یک ایستگاه در Tukwila که در مجاورت فرودگاه بین‌المللی Sea-Tac قرار داشته باشد مورد بررسی قرار گرفته است.
پیشبینی می‌شود با اجرای هرکدام از این سناریوها، در هر روز از سال امکان انجام حداکثر 30 سفر رفت‌وبرگشت با استفاده از قطارهای 260 صندلی وجود داشته باشد.
برآورد می‌شود که 29 درصد از مسافران از ایستگاه پورتلند، 28 درصد از ایستگاه اقتصادی سیاتل، 11 درصد از ایستگاه ونکوور و 8 درصد از ایستگاه ساری استفاده کنند.
در ناحیه مترو ونکوور بین 60 تا 40 درصد از کل مسافران به ترتیب بین ایستگاه مرکز شهر ونکوور و ایستگاه مرکز شهر سیاتل تردد می‌کنند.
در این گزارش آمده: پیشبینی می‌شود که ساری به ایستگاهی محبوب برای جمعیت ساکن در نواحی جنوب‌شرقی این منطقه تبدیل شود. به این ترتیب ساکنین این ناحیه برای سفر به مناطق جنوبی نیازی به سفر به شمال و مرکز شهر ونکوور نخواهند داشت.
هرچند در برخی از سناریوهای بررسی شده تنها احداث یک ایستگاه در مرکز شهر ساری برای مترو ونکوور پیشبینی شده، اما بر اساس بررسی‌ها احتمالا در صورتی که قطار سریع‌السیر دارای ایستگاهی در مرکز شهر ونکوور نباشد تعداد مسافران شبکه به شدت کاهش پیدا خواهد کرد.
در صورتی که این خط قطار سریع‌السیر تنها یک ایستگاه در مرکز شهر ساری داشته باشد تعداد مسافرین آن به نسبت زمانی که دارای دو ایستگاه در هر دو شهر ونکوور و ساری باشد تا 16 درصد کمتر می‌شود.
مزایای اقتصادی این طرح برای منطقه Cascadia
در سال 2018 برد اسمیت که ریاست مایکروسافت را بر عهده دارد دیدگاهی درباره تاثیر احداث یک خط قطار سریع‌السیر برای افزایش ارتباطات و رقابت‌پذیری جهانی منطقه Cascadia را بیان کرد. او می‌گوید: توانایی ما برای رقابت در اقتصاد جهانی با داشتن یک منطقه وسیع با شش میلیون ساکن قدرتمند به نسبت داشتن دو یا سه منطقه که هرکدام سه میلیون نفر جمعیت داشته باشند بیشتر است. تنها راه دستیابی به این منطقه قدرتمند ادغام نواحی مختلف و نزدیک‌تر کردن آن‌ها به یکدیگر است. هیچکدام از این نواحی به تنهایی نمی‌تواند جمعیت خود را به شش میلیون نفر برساند.
مطالعات تجاری به بررسی‌های عمیق‌تری درباره این ایده ادغام اقتصادی پرداخته است.
سه کلانشهر منطقه Cascadia یعنی ونکوور، سیاتل و پورتلند در حال حاضر در مجموع 9.1 میلیون نفر ساکن و 6.6 میلیون شغل دارند. در مقایسه با سایر نواحی آمریکای شمالی با محاسبه مجموع فرصت‌های شغلی موجود در کلان‌شهرهای Cascadia، این منطقه از نظر تعداد فرصت‌های شغلی در رتبه دوم و از نظر نسبت مشاغل به جمعیت در رتبه چهارم جای می‌گیرد.
پیشبینی می‌شود که تا سال 2040 جمعیت این سه کلانشهر منطقه Cascadia در مجموع 3.5 میلیون نفر افزایش یابد و دو میلیون شغل جدید نیز به آن‌ها افزوده شود.
این گزارش می‌گوید: نواحی بزرگ شهری سیاتل در واشنگتن، پورتلند در اوریگان و ونکوور در بریتیش‌کلمبیا جزو بزرگترین قطب‌های اقتصادی آمریکای شمالی محسوب می‌شوند. مجموع منابع این مناطق از نظر نیروی کار و سرمایه در صورت ادغام آن‌ها می‌تواند با بزرگترین اقتصادهای جهان رقابت کند.
محققان به این نکته نیز اشاره کرده‌اند که تاثیر اقتصادی احداث سایر شاهراه‌های راه‌آهن سریع‌السیر در سایر نقاط جهان مانند ساخت راه‌آهن فوق‌سریع یورواستار که کشورهای بریتانیا، فرانسه و بلژیک را به یکدیگر متصل کرده بسیار مثبت بوده است.
مزایای حاصل از احداث راه‌آهن در اروپای غربی برای شهروندان تا 15 میلیارد دلار برآورد شده که به نسبت هزینه اولیه 9 میلیارد دلاری برای ساخت آن کاملا مثبت است. سایر مزایای حاصل از احداث این مسیر قطار سریع‌السیر در حدود 7 میلیارد دلار بوده که شامل افزایش ارزش زمین‌های نزدیک ایستگاه‌ها می‌شود که تاسیسات جدید از آن‌ها عبور کرده است.
در ادامه این گزارش با تاکید بر مزایای اقتصادی اشاره شده در مطالعات امکان‌سنجی 2017-2018 که هم‌اکنون بسیار محافظه‌کار به نظر می‌رسند آمده: نتایج بدست آمده از اجرای پروژه‌های ارتباطی در سایر نقاط دنیا بر مثبت بودن نتایج احداث راه‌آهن سریع‌السیر تاکید دارد که در نهایت به رشد اقتصادی می‌انجامد و سود حاصله به نسبت هزینه‌های اولیه بسیار بیشتر نیز خواهد بود. با توجه به این‌که فاکتورهای اقتصادی منطقه‌ای با اجرای این پروژه‌ها تقویت می‌شود، باید انتظار افزایش بیشتر فعالیت‌های اقتصادی به نسبت برآوردهای پیشین را داشته باشیم.
در تجزیه‌وتحلیل‌های اقتصادی پروژه، زمان طراحی، مهندسی نهایی و احداث این پروژه بین سال‌های 2027 تا 2034 پیشبینی شده و برآورد شده که این خط راه‌آهن در سال 2035 مورد بهره‌برداری قرار گیرد.
مراحل بعدی پروژه ایجاد یک دفتر پروژه مرکزی به منظور وضع قوانین قضایی مشترک است که دولت‌های بریتیش‌کلمبیا، ایالت واشنگتن و اوریگان در آن حضور داشته باشند. در حال حاضر ایالت واشنگتن تا سقف 3.25 میلیون دلار برای ایجاد این مرکز قانونی جدید بودجه در نظر گرفته است.
این اداره تصمیم‌گیرنده باید مدل‌های اداری پروژه، ساختار عملیاتی، الزامات قانونی، جزئیات مفهومی توسعه گزینه‌های در نظر گرفته شده برای مسیر به منظور مطالعات بیشتر، توسعه استراتژی‌های سرمایه‌گذاری احتمالی و جایگزین‌های مالی، اجرای طرح اولیه و برنامه‌ریزی برای ارزیابی زیست‌محیطی، انجام عملیات مشارکت سهامداران و مشورت‌های عمومی و انجام بررسی‌های بیشتر برای جزئیات اقتصادی را انجام دهد.
منبع: dailyhive
