بررسی‌ها نشان می‌دهد که پاندمی COVID-19 باعث مهاجرت شهروندان نواحی مرکزی کانادا به شهرهای بزرگ در سواحل شرقی و غربی کشور شده است.
براساس مطالعه‌ای که LinkedIn انجام داده، از اپریل 2020 تاکنون به ازای هر شهروند که مترو ونکوور را ترک کرده 10.5 درصد مهاجر جدید به شهر آمده‌اند. بنابراین در مقایسه با دوران پیش از پاندمی هزاران ساکن جدید وارد ونکوور شده‌اند.
این نرخ برای شهر هالیفاکس به 39 درصد می‌رسد!
در مقابل وضعیت شهرهای داخلی بسیار متفاوت است. بعنوان مثال نرخ مذکور در مونتریال، تورنتو، همیلتون و لندن بترتیب منفی 21 درصد، منفی 12.2 درصد، منفی 18.9 درصد و منفی 7.8 درصد بوده و روند کاهش تعداد ساکنین آن‌ها همچنان ادامه دارد.
بررسی‌های LinkedIn نتایج مطالعه شرکت Central 1 را، که نشان می‌دهد ساکنین آلبرتا و آنتاریو در دوران پاندمی به بریتیش‌کلمبیا مهاجرت کرده‌اند، تایید می‌کند.
براساس داده‌های Statistic Canada در نیمه دوم سال 2020 نرخ مهاجرت بین استانی به بریتیش‌کلمبیا بیش از دو برابر همان بازه زمانی در سال 2019 بوده و این روند در سه‌ماهه نخست سال 2021 نیز شتاب گرفته است. افزایش مهاجرت سالانه بیش از 150 درصد ( بیش از 9,000 نفر) می‌باشد.
در گزارش Central 1 آمده: بریتیش‌کلمبیا نرخ مهاجرت مثبت را تجربه کرده و اکثر ساکنین جدید از استان‌های آلبرتا و آنتاریو بوده‌اند. این رشد جمعیت در سال‌های آینده نیز همچنان ادامه خواهد داشت. درحالی که چالش‌هایی چون بازنشستگی و نیازهای سبک زندگی جدید همچنان وجود دارند، شهروندان دیگر استان‌ها بخاطر محدودیت‌های کمتر و زیبایی‌های طبیعی بریتیش‌کلمبیا به استان جذب می‌شوند.
در مطالعه LinkedIn به این نکته نیز اشاره می‌شود که پاندمی باعث تغییر اولویت‌های شهروندان شده است. در این بین بسیاری با تغییر سبک زندگی و ایجاد بالانس بهتر بین تفریحات و شغل، شهری مانند ونکوور را برای زندگی بسیار بهتر یافته‌اند.
هوای معتدل‌تر، امکانات ورزشی و آرامش بیشتر، وجود سواحل متعدد، کوهستان‌های مرتفع و طبیعت بین‌نظیر ازجمله فاکتورهای اساسی در انتخاب شهر ونکوور بحساب می‌آیند.
علاوه بر این وضعیت بازار شغلی و اقتصاد ونکوور در مقایسه با اکثر نواحی شهری بزرگ کانادا بهتر بوده و بخش تکنولوژی آن نیز رو به رشد است. به این ترتیب فرصت‌های شغلی بسیاری ایجاد شده و جذب نیروی کار جوان و حرفه‌ای به ونکوور افزایش یافته است. بخش اصلی این تغییرات بخاطر اجرای برنامه‌های توسعه شرکت آمازون در مرکز شهر ونکوور بوده و همزمان بخش‌های حمل‌ونقل عمومی و دسترسی دیجیتال نیز بهبود یافته‌اند.
در این بین قیمت بالای مسکن و اجاره‌بها در مترو ونکوور بزرگترین چالش مهاجران محسوب می‌شود و باعث مهاجرت آن‌ها به دیگر شهرهای ساحلی چون هالیفاکس شده است.
نیروی کار حرفه‌ای جوان مشتری اصلی بازار اجاره مسکن است و برای زندگی در مترو ونکوور باید ماهانه حدود 1,700 دلار برای یک آپارتمان تکخوابه هزینه کند (طبق اطلاعات Liv Rent در سه‌ماهه منتهی به ماه جولای).
میانگین اجاره‌بها در مرکز شهر ونکوور نیز بالاترین نرخ در منطقه بحساب می‌آید. در حال حاضر هزینه اجاره‌بهای یک آپارتمان تکخوابه 2,203 دلار، آپارتمان دوخوابه 2,841 دلار و آپارتمان سه‌خوابه 3,110 دلار است.
در جنوب ونکوور این نرخ برای اجاره یک واحد تکخوابه 1,726 دلار و برای اجاره آپارتمان‌های دوخوابه و سه‌خوابه بترتیب 2,440 و 2,648 دلار می‌باشد (قیمت‌هایی مشابه شهر برنابی).
البته با اینکه ونکوور گران‌ترین بازار مسکن کاناداست اما هزینه زندگی در شهرهای تورنتو و همیلتون نیز طی سال‌های اخیر شدیدا افزایش یافته و شهروندان را مجبور به مهاجرت کرده است. ونکوور، تورنتو و همیلتون در میان گران‌ترین شهرهای آمریکای شمالی قرار دارند و قیمت مسکن در آن‌ها از نیویورک و لس‌آنجلس هم بیشتر است.
منبع: Daily Hive
