با گذشت سه سال از آغاز پاندمی همچنان بسیاری درگیر اختلالات ناشی از آن هستند. در این بین تاثیر منفی همه‌گیری بر سلامت روان نوجوانان و جوانان بسیار بیشتر است.
بگفته استیسی بلانگر، عضو کارگروه سلامت روان انجمن اطفال کانادا، از زمان شروع پاندمی مراکز این کارگروه مملو از بیماران دارای مشکلات روانی بود که با اختلال خوردن غذا، اضطراب و تمایل یا اقدام به خودکشی درگیر بودند. بنابر اظهارات وی این مشکلات پیش از پاندمی هم وجود داشته اما با آغاز همه‌گیری بیشتر شدند.
براساس داده‌های مراکز کنترل بیماری ایالات‌متحده، وضعیت سلامت روان نوجوانان آمریکایی از سال 2011 به اینسو بدتر و این شرایط در دوران پاندمی تشدید شده است.
نظرسنجی اخیر Youth Risk Behaviour Survey این سازمان نشان می‌دهد که تعداد دانشجویان با مشکلات روانی زیر بیشتر شده:
- دارای احساس دائمی غم یا ناامیدی
- دارای افکار جدی خودکشی
- کسانی که نقشه خودکشی داشتند
- کسانی که اقدام به خودکشی کرده‌اند
در این بین دختران و دانشجویان LGBQ (این نظرسنجی داده‌های جداگانه برای دانشجویان دگرجنسگرا ارائه نداده) بیش از سایرین در معرض آسیب‌ها قرار داشته‌اند. نتایج نشان داده که در سال 2021 که این نظرسنجی انجام شده 60 درصد دانشجویان دختر و 70 درصد دانشجویان LGBQ بطور دائم غمگین یا ناامید بوده‌اند.
این داده‌ها برای دانشجویان کانادایی نیز قابل تعمیم است.
ملیسا جنروکس، پزشک عمومی در Sherbrooke کبک، با انجام یک نظرسنجی متوجه شده نرخ علائم اضطراب و افسردگی در میان نوجوان‌ها و جوان‌های دختر، دگرجنسگرا و غیرباینری بیش از پسران است.
او برای انجام این نظرسنجی از اوایل 2020 و به سفارش مقامات بهداشت محلی، افراد جوان در چندین منطقه را مورد بررسی قرار داده است.
طبق نظرسنجی وی که در 1 ژانویه انجام شده حدود 20 درصد افراد بررسی شده دارای شرایط بهداشت روان بد و بسیار بد بودند که همچنان دو برابر نرخ پیش از پاندمی است.
بگفته تریسی وایلانکورت، عضو تیم تحقیقاتی بهداشت روانی و پیشگیری از خشونت در محیط مدارس دانشگاه اتاوا، سیستم بهداشتی کانادا پیش از پاندمی جوابگوی نیاز سلامت روان شهروندان نبوده و هم‌اکنون شاهد بدتر شدن شرایط هستیم.
او در اینباره گفت: “ما برای مدت‌ها به این نیاز کودکان بی‌توجهی کردیم. کمبود داده‌های ملی قابل اطمینان درباره شرایط روانی جوانان به خوبی احساس می‌شود و برای تغییر شرایط باید این روند تغییر کند.”
او در ادامه افزود مجازی شدن کلاس‌ها باعث کاهش استرس در برخی دانش‌آموزان شد که در مدارس مورد آزار و اذیت قرار می‌گرفتند، اما بطور کلی سلامت روانی افت کرد. او علاوه بر قرنطینه و پاندمی نقش شبکه‌های اجتماعی و استرس موجود در خانواده‌ها را نیز در این امر موثر دانست.
به باور او کانادا باید با در پیش گرفتن یک استراتژی بهداشت روان ملی برای کودکان و جوانان و آغاز برنامه‌های عمومی در سطح مدارس به بهبود شرایط اجتماعی و احساسی کودکان کمک کند.
ازجمله این برنامه‌ها می‌توان به Nurtured Youth Community اشاره کرد. این سازمان توسط گیرتیکا جیاگانشا و پس از آن تاسیس شد که وی برای کمک به وضعیت سلامت روان دوست خود قادر به یافتن سرویس حمایتی مناسب نبود.
سازمان BGC Canada (Boys and Girls Club) نیز بطور موازی با Canadian Mental Health Association فعالیت کرده و طی دوران پاندمی با اجرای برنامه‌های گوناگون به شرایط اجتماعی و روانی کودکان و نوجوانان کمک کرده است. با اینحال آن‌ها خواستار افزایش بودجه دولت فدرال برای فعالیت سرویس‌های سلامت روان جوانان هستند.
براساس مطالعه Canadian Institute for Health Information، حدود نیمی از جوانان که بدنبال دریافت حمایت بهداشت روان بودند آن را به سختی دریافت کرده‌اند. ازجمله چالش‌های موجود می‌توان به نبودن خدمات در دسترس و تحت پوشش بیمه نبودن این خدمات اشاره کرد.
جنروکس به مدارس پیشنهاد کرده به دانش‌آموزان ابزارها و روش‌های لازم برای شناسایی مشکلات روانی را آموزش دهند. همچنین از دولت‌ها خواسته تا سرمایه‌گذاری در حوزه خدمات بهداشت روان جوانان را بیشتر کنند.
در اینجا می‌توان راهنمای Centre for Addiction and Mental Health درباره چگونگی صحبت درباره خودکشی با افراد در معرض خطر را مشاهده کنید.
منبع: CBC
