زمان انتخابات کِی است؟
بستگی دارد. برنامهٔ انتخابات امسال برای ۲۱ اکتبر تنظیم شده است—لااقل این چیزی است که از قانون انتخابات کانادا بر می‌آید. اما زمان تنظیم شده برای انتخابات آنقدرها هم قطعی نیست.
روی کاغذ، انتخابات برای تعیین دولت و نخست وزیری، باید هر ۴ سال یک بار در اکتبر برگزار شود. اما فرماندار کل کانادا به توصیه نخست وزیر وقت، می‌تواند هر روزی را برای برگزاری آن اعلام کند. این از قانون.
اما انتخابات را می‌توان زودتر هم برگزار کرد. مثلا در صورتی که یک دولتِ اقلیت رای اعتماد خود را از دست بدهد یا حتی اگر یک دولتِ اکثریت در موارد حکومتی رای اعتماد نگیرد و دیگر پشتیبانی نمایندگان مجلس را نداشته باشد، اتفاقی که نزدیک بود در ماه‌های اخیر رخ دهد.
Right now in the #HoC folks: Did the governing Liberals just lose a vote on a budget matter? Speaker being asked to rule if there were enough Liberals in the House as voting began. If he rules no, the govt will have lost a confidence vote. And you know what that means #elxn43
— David Akin 🇨🇦 (@davidakin) March 21, 2019
انتخابات امسال در ۲۱ اکتبر برگزار خواهد شد و جاستین ترودو تصمیمی برای انتخابات زود هنگام ندارد.
نامزدهای انتخاباتی کیستند؟
برای جواب دادن به این سوال خیلی زود است زیرا نامزدهای انتخاباتی برای ۳۳۸ کرسی مجلس هنوز دقیقا معلوم نیستند ولی به طور کلی می‌شود گفت که احزاب اصلی همان قبلی‌ها هستند:
لیبرال‌هایی که برای حفظ اکثریت کرسی‌ها می‌جنگند، محافظه‌کارهایی که برای کنار زدن دولت لیبرال فعلی وارد رقابت می‌شوند، حزب نیودمکراتیکی که می‌خواهد جایگاه سوم خود در صحنهٔ سیاسی کانادا را بهبود ببخشد تا در کنار این دو حزب اصلی قدرت رقابت بیشتری پیدا کند. و حزب سبزی (Green Party) که از موضع پایین‌تر رقابت خواهد کرد. و البته در کِبِک، گروه سیاسی Bloc Québécois حضور خواهد داشت.
در ضمن، مکسیم بِرنیه (Maxime Bernier) از نمایندگان سابق حزب محافظه‌کار هم با حزب مردم کانادا که تازه تاسیس است، افرادی را وارد انتخابات مجلس می‌کند.
این بود چشم‌انداز سیاسی کانادا در انتخابات ۲۰۱۹.
از بین احزاب سیاسی اصلی، انتظار می‌رود که فقط لیبرال‌ها با همان رهبر قبلی وارد انتخابات شوند. در آن سو، حزب محافظه‌کار با نشاندن اندرو شیر (Andrew Scheer) به جای نخست وزیر سابق استیون هارپر، یک نیروی تازه را به عنوان چهرهٔ اصلی خود برگزیده است.
حزب نیودمکراتیک هم با رهبر خود جاگمیت سینگ در صحنه حاضر است که هر چند پیشتر در مجلس اوتاریو حضور داشته ولی تازه همین چند ماه قبل به پارلمان کانادا راه یافته است و این اولین کمپین انتخاباتی بزرگ او خواهد بود.
حوزه انتخاباتی‌ام را از کجا بشناسم؟
سازمان برگزاری انتخابات در کانادا، برای این مورد به کمک شما می‌آید. کافی است کد پستی خودتان را در وبسایت elections.ca وارد کنید تا همه اطلاعات مورد نیاز به نمایش در آیند.
نتایج جدیدترین نظرسنجی‌ها چیست؟
پیشتازی حزب لیبرال در نظرسنجی‌ها به مرور کاهش یافته است و نتیجه آن، یک میدان رقابتی برای انتخابات ۲۰۱۹ است، جایی که احتمالا لیبرال‌ها هنوز کرسی‌های بیشتری خواهند داشت ولی فاصله‌شان مثل قبل چشمگیر نیست.
رسوایی SNC-Lavalin و چند بحران کوچکتر مرتبط با آن تاثیر محسوس و مداومی بر جایگاه لیبرال‌ها در نظرسنجی‌ها داشته است. هر چند هنوز چند ماه با روز انتخابات فاصله داریم ولی آخرین نظرسنجی‌ها حکایت از پیروزی حزب محافظه‌کار در زمان نگارش این مطلب دارند. البته برخی دیگر هم رسیدن هیچ حزبی به اکثریت مطلق را محتمل نمی‌دانند.
بنابراین نظر دادن درباره نتیجه قطعی ممکن نیست، فقط می‌توان گفت که انتخاباتی جذاب و رقابتی را شاهد خواهیم بود.
برای اطلاع از آخرین پیش‌بینی‌های فیلیپ فورنیه می‌توانید به وبسایت 338canada.ca بروید.
موضوع‌های اصلی چه هستند؟
به طوری کلی، با فرض اینکه هیچ رسوایی یا فضاحت دیگری را در ماه‌های باقی‌مانده نبینیم، انتظار می‌رود که لیبرال‌ها با پیام خدمتگذاری به طبقه متوسط، حفاظت از محیط زیست و ارزش‌های ترقی‌خواهانه، به خصوص مشارکت همگانی در یک دنیای پرآشوب، وارد صحنه شوند. اینها با به چالش کشیدن حزب محافظه‌کار همراه خواهند شد که خود متهم به تعصب و عدم تحمل نظرات مختلف است.
محافظه‌کارها هم به نوبه خودشان قرار است لیبرال‌ها را به خاطر مخارج زیاد، عدم شفافیت و مسئولیت پذیری، و برنامهٔ اجرای طرح مالیات کربن —که مخالفت‌های زیادی از طرف دولت‌های استانیِ راست‌گرا، از جمله جیسون کِنی در آلبرتا، برانگیخته است— محکوم کنند.
حزب نیودمکراتیک احتمالا به دنبال آرای چپ‌گرا خواهد رفت که در انتخابات ۲۰۱۵ به سبد لیبرال‌ها سرازیر شده بود.
حزب مردم هم احتمالا به دنبال آرای راست‌گرا خواهد رفت که در انتخابات قبلی به سبد لیبرال‌ها رفته بود.
همهٔ اینها در حالی است که رسوایی SNC-Lavalin هم دیگر انرژی خود را از دست داده و به نظر می‌رسد نقش خود در انتقابل آرای لیبرال‌ها به سبدهای دیگر را تا همینجا بازی کرده است.
سیستم رای‌گیری چگونه است؟
با اینکه لیبرال‌ها قبلا قول‌هایی برای تغییر داده بودند، اما انتخابات این دوره هم طبق نظام انتخاباتی نخست‌نفری جلو خواهد رفت.
تغییرات نسبت به گذشته چیست؟
از این نظر وبسایت elections.ca همه اطلاعات لازم را پوشش داده است. یکی از تغییرات این است که رای‌دهنده‌ها می‌توانند کارت اطلاعات رای‌دهنده را با پست از سازمان برگزاری انتخابات (Elections Canada) دریافت کنند و همان کارت برای تایید محل اقامت در زمان رای دادن کافی خواهد بود. البته همچنان باید یک کارت تایید هویت هم همراه داشته باشید.
این سیستم طراحی شده تا رای دادن را آسان کند. در ضمن کانادایی‌های مقیم خارج می‌توانند در رای‌گیریِ آخرین محل اقامت خود در کشور، شرکت کنند. هر چند حزب لیبرال هم این قضیه را تصویب کرد ولی قبل از آن دادگاه عالی کانادا آن را به قانون تبدیل کرده بود و این مشکل برای همیشه حل شده است.
آیا تماس‌های تلفنی خودکار مجازند؟ چرا اندرو شیر پیامک می فرستد؟ آیا می شود متوقفشان کرد؟
بله این تماس‌ها قانونی هستند ولی تا زمانی که شفاف باشند، هزینه آنها پرداخت شده باشد و در جریان انتخابات دمکراتیک، خللی وارد نکنند. (حتما رسوایی robocalls را به خاطر دارید که گروهی با تماس‌های تلفنی خودکاری به تخریب رقیب، انتشار اطلاعات غلط و اخبار جعلی می‌پرداختند.)
به همین منوال، ارسال پیامک‌ها هم مجاز است و حزب محافظه‌کار اخیرا برای حمله به سیاست مالیات بر کربنِ لیبرال‌ها از آن استفاده کرده است.
شاید این تماس‌ها و پیامک‌ها مزاحم مردم باشند ولی تا زمانی که احزاب از قانون تبعیت کنند، نمی‌شود مانع آنها شد.
آیا روسیه در انتخابات کانادا مداخله خواهد کرد؟ کانادا برای مقابله با آن چه تمهیداتی دارد؟
برخی از کشورهای غربی (از جمله ایالات متحده) شاهد تلاش سرویس‌های اطلاعاتی خارجی برای دخالت در انتخابات و کمپین‌ها بوده‌اند. سرنخ بیشتر این دخالت‌ها به روسیه رسیده است. عوامل اطلاعاتی این کشور با ساختن حساب‌های جعلی و تولید اخبار دروغ در شبکه‌های اجتماعی، سعی در جهت‌دهی به آرای مردم و تک‌قطبی کردن انتخابات داشته‌اند.
دولت کانادا با اعلام طرح مقابله با دخالت‌های خارجی، کوشیده دیواری محافظ پیرامون انتخابات امسال بسازد.
البته بخش بزرگی از موفقیت این طرح بستگی به همکاری کمپین‌های حزبی و اولویت دادن به امنیت کشور به جای منافع خودشان دارد. البته به همکاری غول‌های اینترنتی مثل فیسبوک هم نیاز هست. ولی هیچ کدام از این موارد، قطعی نیستند.
کانادا هنوز یک مزیت خوب دارد: استفاده از برگه‌های رای کاغذی، یک فناوری دیرپا که هک کردن آن غیرممکن است و حداقل مردم می‌توانند از دستکاری نشدن آرای خود بعد از انداختن به صندوق‌ها مطمئن باشند!
منبع: Macleans
