تغییرات آب‌وهوایی موجب ایجاد چالش‌های سیاسی زیادی شده است. از سویی اقداماتی که در کانادا و یا سایر نقاط دنیا برای مقابله با این پدیده در حال انجام هستند و یا در دستور کار قرار دارند هزینه بسیار بالایی دارند. یک اصل ساده و اساسی برای تحلیل سیاست‌های عمومی آن است که همیشه مزایای یک سیاست باید بیشتر از هزینه‌های آن باشد. البته هنگام انجام این ارزیابی باید اطمینان حاصل کنید که عناصر مورد ارزیابی شما واقعا هم‌تراز و قابل‌مقایسه باشند.
ابزارهای آنالیز سود و زیان به شما کمک می‌کنند تا مطمئن شوید مقایسه‌های انجام شده صحیح هستند. به عنوان مثال در محاسبه اختلاف سود و زیان تحلیلگران مطمئن می‌شوند که آیا مزایای یک سیاست در آینده می‌تواند هزینه‌های اولیه آن را جبران کند یا خیر. متاسفانه به طور معمول افراد حین تحلیل سود و زیان دچار دو خطای اساسی می‌شوند. این اشتباهات هنگام بررسی مزایای سیاست‌های مربوط به کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای نیز به دفعات تکرار شده و می‌شوند. در ادامه با دو مورد از این خطاهای شایع آشنا خواهید شد.
اولین خطا هنگام انجام مقایسه موردی کلی با جزئی رخ می‌دهد. زمانی که تمام مزایای حاصل از مقابله با اثرات تغییرات آب‌وهوایی در سراسر دنیا را تنها با هزینه‌ای جزئی اجرای یک سیاست کوچک کاهش آلایندگی مقایسه کنیم با این خطا مواجه خواهیم شد. به عنوان مثال اگر شخصی درباره هزینه‌های بالای یک سیاست پیشنهادی نظر دهد و شخص دیگری به او بگوید این هزینه‌ها در مقابل خطراتی که تغییرات آب‌وهوایی برای بشریت در پی خواهد داشت ناچیز است، نفر دوم این خطا را مرتکب شده است. در بررسی‌ها باید همواره دو مورد یکسان و هم‌وزن را روبروی یکدیگر قرار دهیم. ما نمی‌توانیم هزینه‌های جزئی اجرای یک سیاست را با مزایای مقابله با پدیده تغییرات آب‌وهوایی بسنجیم، زیرا مطمئنا این سیاست به تنهایی نمی‌تواند به موفقیتی در آن مقیاس دست پیدا کند. مقایسه درست زمانی انجام می‌شود که هزینه‌های سیاست مربوطه را با فواید حاصل از اجرای همان سیاست مقایسه کنیم.
خطای بعدی در هنگام مقایسه مزایای شخصی و اجتماعی پیش می‌آید. زمانی که هدف یک سیاست پیشنهادی با اشاره به هزینه‌های جزئی و شخصی، با مزایای اجتماعی و کلی آن بررسی شود دچار خطا شده‌ایم. صحیح آن است که هزینه‌های اجتماعی ناشی از اجرای سیاست مربوطه به منظور کاهش آلاینده‌ها با مزایای اجتماعی بدست آمده مقایسه شوند. به عنوان مثال هزینه تعیین شده که از تولیدکنندگان گازهای گلخانه‌ای دریافت می‌شود نباید هزینه اجتماعی کربن (یا آسیب‌های اجتماعی ناشی از کربن) خوانده شود. ما باید هزینه‌های اجتماعی کربن را از طریق هزینه‌های جزئی صندوق‌های عمومی جبران کرده (مقیاسی برای سنجیدن فشار اضافی سیستم مالیاتی) و این فشار را بر عموم جامعه وارد نکنیم. در بخش‌هایی از کانادا این کار می‌تواند هزینه اجتماعی ناشی از کربن را به نصف نیز کاهش دهد.
در بحث‌هایی که درباره سیاست‌های آب‌وهوایی انجام می‌شود اکثرا شاهد ارتکاب خطاهای بالا هستیم. ما باید تلاش کنیم تا علل ایجاد این خطاها را بررسی کنیم و برای با کاربرد دقیق و مناسب مفاهیم اقتصادی مربوط به تحلیل سود و زیان، آن‌ها را اصلاح کنیم.
منبع: fraserinstitute
