افت اقتصادی ناشی از کووید-۱۹ احتمالا تاثیری به بزرگیِ رکود بزرگ دهه ۱۹۳۰ خواهد داشت و کانادا همین حالا هم با اثرات منفی اقتصادی‌اش روبرو است. در فصل اول ۲۰۲۰ اقتصاد کشور یک انقباض ۲.۱ درصدی را تجربه کرده است.
اقتصاد کانادا در سال‌های اخیر هم رشد آهسته‌ای داشت و تازه هنوز کووید-۱۹ از راه نرسیده بود.
بین ۲۰۱۰ تا ۲۰۱۹ تولید ناخالاص داخلی (GDP) در کانادا با نرخ ۲.۲٪ رشد کرده بود، حال آنکه در دهه نخست ۲۰۰۰ نرخ رشد آن ۲.۸٪ و در دهه ۱۹۹۰ نیز ۲.۴٪ بود. در حقیقت در دهه اخیر رشد اقتصادی کانادا پایینتر از سایر کشورهای توسعه یافته نظیر امریکا، ژاپن و آلمان بود.
با توجه به رشد کُند اقتصادی و این حقیقت که این مشکل با وقوع کووید-۱۹ بدتر هم خواهد شد، به نظر می‌رسد که عاقلانه‌ترین راه برای دولت استفاده از سیاست‌هایی باشد که از رشد اقتصادی پساکرونا حمایت می‌کنند.
اخیرا تحقیقاتی درباره ارتباط بین مصرف انرژی و رشد واقعی GDP صورت گرفته است که نشان می‌دهند فراوانی انرژی یکی از موارد ضروری برای رشد اقتصاد کانادا ست.
به بیان دیگر، سیاست‌هایی که هدفشان کاهش مصنوعیِ مصرف انرژی یا افزایش هزینه‌های خرید انرژی باشد، می‌توانند رشد اقتصادی آینده را محدود کنند.
و البته سیاست‌های مساعدی که باعث فراوانی انرژی و سهولت دسترسی به آن می‌شوند، احتمالا تاثیری مثبت بر رشد اقتصادی خواهند داشت.
با وجود اهمیتی که نقش انرژی ارزان برای رشد اقتصادی دارد، اما دولت‌های استانی و فدرال در کانادا مدت‌ها ست که سیاست‌های محدودکننده‌ای در زمینه انرژی در پیش گرفته‌اند.
قانون انرژی سبز اونتاریو، برنامه حفظ منابع طبیعی در بریتیش کلمبیا، و اهداف دولت فدرال برای انرژی‌های تجدیدپذیر، از جمله موانع مصرف انرژی‌اند.
برای رشد اقتصادی سریع‌تر و بازیابی قدرتمند اقتصادی، بایستی دولت‌ها یک استراتژی پسا-پَندمی متفاوت داشته باشند، برنامه‌های محدودسازی مصرف انرژی را کنار بگذارند، و سیاست‌هایی را در پیش بگیرند که باعث فراوانی انرژی می‌شوند. در غیر این صورت مسیر دشواری پیش روی کانادا ست.
منبع: Fraser Institute
