اداره آمار کانادا با بررسی الگوهای مهاجرتی کشور طی 35 سال گذشته گزارشی جامع تهیه کرده است.
بررسی‌های این آژانس نشان می‌دهد که 5.1 درصد مهاجرانی که بین سال‌های 1982 تا 2017 به کانادا آمده‌اند، تنها پنج سال پس از ورود کشور را ترک کرده‌اند. این رقم 20 سال پس از پذیرش به 17.5 درصد افزایش پیدا می‌کند.
تجزیه و تحلیل داده‌ها نشان می‌دهد که احتمال مهاجرت دوباره افراد، سه تا هفت سال پس از ورود به کشور، به اوج خود می‌رسد و سال‌های چهارم و پنجم با حدود 1.4 درصد بیشترین رقم را به خود اختصاص داده‌اند.
به باور کارشناسان برخی عوامل بر مهاجرت دوباره در سال‌های چهارم و پنجم اثر می‌گذارد.
آژانس Statistics Canada در اینباره گفت: “این دوره مصادف با زمانی است که مهاجران تلاش می‌کنند فرایند کسب شهروندی کانادا را به پایان برسانند. آن‌ها در این بازه زمانی کار و محل سکونت پیدا می‌کنند و خود را با شرایط زندگی در کانادا انتطباق می‌دهند. اما پس از چند سال زندگی در کانادا برخی به دلایل گوناگون مانند وجود چالش‌های بازار کار، تصمیم به مهاجرت دوباره می‌گیرند.”
دلیل دیگر می‌تواند زمان مورد نیاز برای کسب شهروندی کانادا باشد که طی دهه گذشته تغییرات اساسی پیدا کرده است.
این مطالعه با استفاده از داده‌های پیش از سال 2017 تهیه شده است؛ در آن دوره می‌توانستید با اقامات سالانه 183 روز در کشور، طی مدت چهار سال از یک دوره شش ساله، برای شهروندی درخواست دهید.
اما امروزه باید برای حداقل 1,095 روز (سه سال) در یک دوره پنج‌ساله اقامت فیزیکی در کشور داشته باشید.
به باور کارشناسان مزایای خاص شهروندی کانادا نیز می‌تواند در این امر اثرگذار باشند. برای مثال کانادایی‌ها می‌توانند در صورت وقوع شرایط اورژانس در خارج از کشور، هر زمان و با کمک دولت کانادا، به داخل مرزها باز گردند؛ به همین دلیل برخی این موضوع را به عنوان یک استراتژی مهاجرتی انتخاب می‌کنند.”
نتایج این مطالعه نشان می‌دهد که احتمال مهاجرت، یک دهه پس از پذیرش در کانادا، بیش از 10 درصد افزایش پیدا می‌کند.
بر اساس داده‌های Longitudinal Immigration Database (LMDB) تنها یک نفر از هر پنج مهاجر، 25 سال پس از پذیرش در کانادا، هنوز حضور داشتند. این نتایج نشان می‌دهند که هرچند آمار سالانه مهاجرت دوباره از کانادا پایین است، اما در بلندمدت این رقم چشمگیر خواهد بود.
آژانس آمار کانادا در دسامبر 2023 اعلام کرد که طی سه‌ماهه سوم آن سال چهارمین رکورد بالای خروج از کشور در 73 سال گذشته، ثبت شد. در این بازه زمانی بیش از 32,000 نفر کشور را ترک کردند که رشد 3 درصدی را نشان می‌دهد.
نمودار زیر داده‌های سه‌ماهه خروج کانادایی‌ها از کشور (کسانی که به قصد مهاجرت به دیگر کشورها خارج شده‌اند) را نشان می‌دهد.
در گزارش اداه آمار کانادا به ملیت پیشین کانادایی‌هایی که به قصد مهاجرت کشور را ترک کرده‌اند نیز، اشاره شده است.
بر این اساس بیش از 30 درصد مهاجرانی که در تایوان، ایالات‌متحده، فرانسه یا هنگ‌کنگ متولد شده‌اند، طی 20 سال نخست پذیرش، دوباره مهاجرت کرده‌اند. این رقم برای مهاجران متولد لبنان از 25 درصد عبور می‌کند. علاوه بر این حدود 15 درصد مهاجرانی که در ایالات‌متحده یا فرانسه متولد شده‌اند، طی پنج سال پس از پذیرش دوباره کانادا را به مقصد کشوری دیگر ترک می‌کنند.
فاکتورهایی چون استاندارد متفاوت زندگی بین کشور مبدا و کانادا در این روند اثیر می‌گذارد. به این ترتیب اگر شباهت بیشتری وجود داشته باشد احتمال مهاجرت دوباره به دیگر کشورهای افزایش پیدا می‌کند.
از سوی دیگر کسانی که از کشورهای با بی‌ثباتی سیاسی به کانادا مهاجرت می‌کنند (مانند هنگ‌کنگ و لبنان) ممکن است پذیرش و خروج خود را به عنوان مراحلی از یک استراتژی مهاجرتی پیچیده‌تر ببینند.
در این بین نرخ مهاجرت دوباره به طور خاص برای شهروندان متولد برخی از کشورها مانند ویتنام، سریلانکا و جاماییکا پایین و کمتر از 10 درصد است.
فاکتور دیگر که بر مهاجرت دوباره اثر می‌گذارد چگونگی ورود به کشور است. برای مثال نوع ویزا (Express Entry، اسپانسرشیپ خانواده، ویزای سرمایه‌گذار، مجوز کار، برنامه استانی و …) نقش بسیار مهمی خواهد داشت.
طبق داده‌های آژانس Statistics Canada بیش از 30 درصد مهاجران متولد ویتنام و حدود 43 درصد مهاجران متولد سریلانکا به کشور پناهنده شده‌اند، در حالی که این رقم برای دیگر مهاجران کمتر از 15 درصد است.
همچنین احتمال خروج آن دسته از مهاجران که با مجوز تحصیل وارد شده‌اند بسیار بیشتر است.
سن، ساختار خانوادگی، وضعیت تاهل، مهارت‌های زبان و محل تولد نقش پررنگی در این بین بازی می‌کنند.
طبق این گزارش بیش از 80 درصد مهاجران متولد جاماییکا که بین سال‌های 1982 تا 2017 پذیرش گرفته بودند ویزای اسپانسرشیپ خانواده داشتند، در حالی که این رقم برای دیگر مهاجران حدود 35 درصد است. بیشتر مهاجران متولد جاماییکا پس از تغییر سیاست‌های مهاجرتی در دهه 1980 به خانواده خود در کشور پیوستند.
داده‌های آژانس آمار کانادا نشان می‌دهند مهاجرانی که صاحب فرزند نیستند در مقایسه با مهاجران دارای فرزند شانس مهاجرت دوباره بسیار بیشتری دارند.
همچنین مهاجران دارای سطح تحصیلات بالا و کسانی که با ویزای سرمایه‌گذار و کارآفرین به کشور می‌آیند در مقایسه با پناهندگان شانس خروج بالاتری خواهند داشت.
بی‌ثباتی مهاجرتی در کانادا
بر اساس گزارش منتشر شده توسط National Bank در تاریخ 15 ژانویه، سیاست‌های مهاجرتی کانادا موجب تشدید بحران “تله جمعیتی” در کانادا شده است. این گزارش هشدار می‌دهد که با وجود فواید مهاجرت برای نرخ GDP کشور، محدودیت‌های خاصی را نیز به همراه خواهد داشت.
اصطلاح “تله جمعیتی” به یک سناریو می‌گویند که بهبود استانداردهای زندگی به دلیل رشد سریع جمعیت امکان‌‌پذیر نیست و تمام منابع مالی برای حفظ نرخ سرمایه به نیروی کار فعلی هزینه می‌شوند.
اقتصاددان‌ها تاکید می‌کنند که رشد جمعیت کانادا در سال 2023 به 3.2 درصد رسید که پنج برابر بیشتر از میانگین نرخ کشورهای عضور سازمان همکاری و توسعه اقتصادی (OECD) است.
این نرخ چشمگیر در تمام ده استان مشاهده شد و جمعیت با رشد دوبرابر میانگین OECD رشد کرد.
تنها در سال 2023 رشد جمعیت کانادا بیش از 1.2 میلیون نفر بود. هدف کانادا برای شهروندان دائمی در سال 2024 رقم 485,000 نفر است و این هدف برای پذیرش شهروندان دائمی جدید در سال‌های 2025 و 2026 به 500,000 نفر می‌رسد.
اخیرا کانادا تغییراتی را در سیاست‌های پذیرش دانشجویان بین‌المللی نیز اعمال کرده است. این سیاست‌ها با هدف کاستن فشار از روی بازار مسکن و ایجاد شرایط زندگی بهتر برای این دسته از دانشجویان اتخاذ شده‌اند. انتظار می‌رود پس از اجرای این قوانین شاهد پذیرش 364,000 دانشجوی خارجی در کشور باشیم که کاهش 35 درصدی را در مقایسه با سال 2023 نشان می‌دهد.
منبع: Daily Hive
