وال‌های North Atlantic right حیواناتی اجتماعی و بازیگوش هستند که با دهانی بزرگ، بدنی عظیم و باله‌هایی تنومند تصویر ذهنی بسیاری از افراد از وال‌ها را ساخته‌‌اند. این گونه از وال‌ها با وضع قانون ممنوعیت شکار تجاری در سال 1937 از خطر انقراض حفظ شدند. پیش از وضع این قانون به دلیل شکار بی‌رویه وال‌ها در قرن نوزدهم حیات این حیوانات را تا مرز انقراض نیز پیش رفت. اما متاسفانه با وجود این قانون نیز وال‌ها نتوانستند جمعیت خود را مجددا بازیابند.
هر سال تعدادی از این حیوانات باشکوه به دلایلی گوناگون چون برخورد با کشتی و گرفتار شدن در تورهای ماهی‌گیری تلف می‌شوند. در اوایل قرن بیست‌ویکم در حدود 500 عدد از این گونه در آب‌های شمالی باقی مانده بود، اما از آن تاریخ تاکنون جمعیت این حیوانات بسیار کاهش یافته و به گفته دانشمندان این تعداد امروزه به 400 عدد رسیده است.
در سال 2017 و زمانی که جنازه 17 عدد از این گونه در سواحل شرقی پیدا شد شرایط نگران‌کننده‌تر از پیش شد. 12 عدد از این وال‌ها در آب‌های کانادا و پنج عدد دیگر در آب‌های ایالات‌متحده یافت شدند. این تعداد مرگ‌ومیر تقریبا دو برابر تعداد وال‌های کشته شده در پنج سال قبل از آن بود. همین موضوع سبب شد تا محققان به دنبال دلایل مرگ این وال‌ها بگردند.
در سال‌های گذشته وال‌ها برای پیدا کردن غذا تنها تا شمال خلیج Fundy در مرز ایالات‌متحده و کانادا شنا می‌کردند. از اینرو برای محافظت از آن‌ها محدودیت‌های تردد برای کشتی‌رانی در خلیج وضع می‌گردید. اما با تغییر محل غذای اصلی این جانوران یعنی زوپلانکتون‌ها به نواحی شمالی‌تر، آن‌ها نیز محل تجمع خود را تغییر دادند. حال به دلیل رونق داشتن صنعت ماهی‌گیری و کشتی‌رانی در خلیج Lawrence امکان وضع این محدودیت‌ها به سادگی گذشته نیست.
در سال 2018 دولت کانادا اقدام به وضع قوانینی جدید برای تعطیلی مناطق ماهی‌گیری، تغییر خطوط کشتی‌رانی و محدود کردن سرعت کشتی‌ها کرد. در این سال تنها سه وال کشته شدند و هیچکدام از این سوانح در خاک کانادا رخ نداد. البته خبری از تولد بچه وال‌ها نیز نبود که باعث شد وضعیت وال‌ها بهتر از قبل نشود.
ژانویه 2019 با تولد هفت بچه وال در جورجیا و فلوریدا به بهترین شکل ممکن آغاز گردید اما این وضعیت نیز خیلی ادامه پیدا نکرد. در 4 ژوئن یک هواپیمای بازرسی، والی نه ساله به نام وولورین را در حالی که در خون خود غوطه‌ور بود در خلیج St. Lawrence پیدا کردند. این وال جوان بر اثر برخورد با پره‌های موتور یک کشتی به شدت زخمی و کشته شده بود.
تونیا وایمر سخنگوی جامعه حیوانات آبزی است که به نجات جانوران دریایی می‌پردازند و مقر آن‌ها در هالیفاکس قرار دارد. او می‌گوید: “ما نباید اجازه دهیم تا مرگ این وال‌ها بی‌اهمیت جلوه کند.” او و همکارانش پس از این حوادث اقدام به نمونه برداری و جمع‌آوری اعضای بدل وال‌های کشته شده کرده و حتی استخوان‌های این جانوران را نیز جدا و حمل می‌کنند.
در میان سوانح گوناگونی که برای وال‌ها پیش آمده موردی که برای Punctuation پیش آمد از همه بیشتر دنیا را تکان داد. او یک وال ماده بود که در مدت 38 سال زندگی خود هشت بچه وال را به دنیا آورد. او از سال 1981 و زمانی که کودک بود توسط محققان شناسایی شد و به والی شناخته شده تبدیل گردید. وایمر درباره کشته شدن او می‌گوید: این یکی از بدترین خبرهای مرگی بود که باید با ارسال ایمیل و تماس تلفنی به دیگران اطلاع می‌دادم. کسانی که این حیوانات را می‌شناختند واقعا متاثر می‌شدند.
متاسفانه در همان روز که محققان مشغول بررسی جسم بی‌جان Punctuation بودند خبری مبنی بر پیدا شدن جنازه سومین وال در همان نزدیکی محققان را کاملا شوکه کرد. این وال در خلیج St. Lawrence و در حالی که معلق بر روی آب بود پیدا شد.
در 48 ساعت آینده نیز جسد سه وال دیگر در منطقه یافت گردید و مجموع وال‌های کشته شده را به شش عدد رساند. تنها در عرض چهار هفته 1.5 درصد از جمعیت این گونه با شکوه کشته شدند. موضوع نگران‌کننده دیگر آن بود که چهار عدد از این وال‌های کشته شده ماده بودند، و همین موضوع باعث گردید تا تولد وال‌های جدید نیز سخت‌تر از قبل شود (در حال حاضر کمتر از 100 وال ماده باقی مانده‌اند).
علاوه بر کشته شدن این وال‌ها در هفته اول ماه جولای سه وال در حالی که درون تورهای ماهی‌گیری به دام افتاده بودند پیدا شدند و خوشبختانه نجات پیدا کردند.
سین بریلنت که زیست‌شناس ارشد سازمان Canadian Wildlife است می‌گوید: درست است که تعداد وال‌ها در سال‌های قبل از این هم کمتر بوده، اما سرعت کاهش جمعیت در سال‌های اخیر بسیار وحشتناک و نگران‌کننده است.
بر اساس مطالعه‌ای که در مجله Diseases of Aquatic Organisms منتشر شده 88 درصد از مرگ‌ومیر وال‌ها در 15 سال اخیر به دلایلی همچون به دام افتادن درون تورهای ماهی‌گیری و یا تصادف با کشتی‌ها رخ داده‌اند. همچنین این مقاله می‌افزاید در این مدت هیچ مورد مرگ طبیعی برای وال‌های بزرگسال و جوان روی نداده است. این مقاله می‌گوید که در صورتی که تغییر محسوسی رخ ندهد بدون شک این گونه جانوری در 20 سال آینده منقرض خواهد شد.
با این حال کیم داویس معتقد است هنوز برای این نوع پیش‌داوری‌ها زود است. او که دستیار پروفسور بیولوژی در دانشگاه New Brunswick است می‌گوید محدودیت‌های وضع شده برای ماهی‌گیران و سرعت کشتی‌ها در خلیج St. Lawrence تاکنون بر اساس محل‌های مشاهده وال‌ها در سال‌های قبل وضع شده‌اند. در حال حاضر این نوع وال‌ها به دلیل تغییر محل غذای خود به دلیل تغییرات آب‌وهوایی به سرعت جابجا شده‌اند و هر سال این محل در حال تغییر است. او خوشبین است که در صورت بدست آمدن اطلاعات بیشتر درباره منابع غذایی این حیوانات بتوان استراتژی‌های بهتری برای محافظت از آن‌ها در پیش گرفت.
در تاریخ 8 جولای دولت کانادا در پاسخ به درخواست‌ها برای ایجاد نقاطی با محدودیت سرعت، اقدامات جدیدی را در پیش گرفت. حتی اگر این عملیات نیز نتیجه‌بخش باشند و از مرگ و میر بیشتر این جانوران جلوگیری کنند معلوم نیست آینده این جانوران چگونه رقم خواهد خورد.
با تمامی این‌ها بریلنت می‌گوید: راه‌حل‌ها به سادگی و سریع پیدا نمی‌شوند. ما به یک همکاری بسیار قوی بین صنعت، دولت، سازمان‌های حفاظت‌کننده و محققان نیاز داریم. در حال حاضر این همکاری‌ها رو به گسترش است و امیدها برای بهبود شرایط وجود دارند.
منبع: National Geographic
